سیاست‌های گذار به کشاورزی دانش‌بنیان

بخش کشاورزی در ایران دارای ساختاری سنتی با ارزش‌افزودۀ پایین و بهره‌وری پایین کل عوامل تولید است که مواجه با این مسائل، حمایت از کشاورزی مبتنی بر دانش و فناوری را طلب می‌کند. بر این اساس،‌ این پژوهش کیفی، با هدف ارائۀ ابزارهای سیاستی جهت گذار به کشاورزی دانش‌بنیان در ایران از طریق شناسایی شکاف‌های سیاستی و شکست‌های سیستم در این زمینه، انجام شد. جهت تحقق اهداف پژوهش، از بررسی پیشینه، مطالعۀ تطبیقی و جلسۀ گروه کانونی استفاده شد. نتایج مطالعۀ تطبیقی تجارب سیاستی توسعۀ کشاورزی دانش‌بنیان در ایران، هند، ترکیه و سوئیس، منجر به گونه‌‌شناسی ابزارهای سیاستی توسعۀ کشاورزی دانش‌بنیان در این کشورها شد. این نتایج، ورودیِ جلسۀ گروه کانونی را شکل دادند. داده‌های جلسۀ گروه کانونی، در چارچوب تحلیل شکست‌های سیستم و از طریق تحلیل محتوای مضمونی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که به استخراج 51 چالش توسعۀ کشاورزی دانش‌بنیان در ایران و 20 ابزار سیاستی جهت گذار به کشاورزی دانش‌بنیان منجر شد.