تفکیک سطوح امکان‌گرایی در کارآفرینی صاحبان کسب‌وکار پرورش مرغ بومی در استان سیستان و بلوچستان بر مبنای الگوریتم نایو بیز

امروزه مهم‌ترین مشخصه بروز رفتار کارآفرینی را در نوع معماری فکری موسوم به امکان‌گرایی می‌دانند. در این راستا، تحقیق حاضر تلاش کرد تا با استفاده از یک الگوریتم یادگیری ماشین به تفکیک سطوح این تفکر در میان صاحبان کسب‌وکار روستایی در حوزه پرورش مرغ بومی در استان سیستان و بلوچستان بپردازد و 191 واحد از 360 واحد فعال پرورش مرغ بومی به‌عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. هدف اصلی، یافتن ترکیبی از پیش‌آیندها شامل متغیرهای جمعیت شناختی، رفتاری و مؤلفه‌های اکوسیستم کارآفرینی بود که بر تفکیک سطوح امکان‌گرایی در میان صاحبان کسب ‌و کار روستایی اثرگذار هستند. ابزار تحقیق برای اندازه‌گیری متغیرها، پرسشنامه‌ بود که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. روش اصلی داده‌پردازی، استفاده از الگوریتم نایو بیز از دسته روش‌های یادگیری ماشین بود که در نرم‌افزار R اجرا شد. نتایج دسته‌بندی سطوح متغیر امکان‌گرایی به‌عنوان شاخص اصلی تفکر کارآفرینی در سه سطح کم تا زیاد نشان داد که متغیر‌های داشتن تجربه قبلی، تمرکز بر پرورش مرغ بومی به عنوان شغل اصلی، ظرفیت واحد تولیدی، دسترسی به شبکه همکاری و بازار، خودکارآمدی کارآفرینی، انگیزه کسب ‌و کار، نوآوری در بازار، سرمایه انسانی و سرمایه مالی در بین صاحبان کسب‌و‌کار پرورش مرغ بومی سبب شده تا تفکر امکان‌گرایی در بین آن‌ها در سطح بالاتری قرار گرفته و طبیعتاً زمینه لازم را برای بروز رفتار کارآفرینی فراهم کند. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که ترکیبی از متغیرهای رفتاری در کنار مؤلفه‌های اکوسیستمی قادرند رفتار کارآفرینی را به‌واسطه ترویج تفکر امکان‌گرایی، تقویت کنند. بر اساس یافته‌های تحقیق پیشنهادهایی برای ترویج فضای حمایتی از کارآفرینان نوپای روستایی ارائه‌شده است.