تحریک عمقی مغز به عنوان یک رویکرد درمانی در بیماری آلزایمر

چکیده مقاله

 بیماری آلزایمر شایعترین علت فراموشی و دمانس در میانسالی و پیری شناخته شده است و سومین علت مرگ در میان افراد مسن است. این بیماری یک اختلال نورودژنراتیو است که با نقص توجه, تضعیف حافظه و اختلال در یادگیری مشخص می شود. تحقیقات زیادی به منظور یافتن راه های درمانی جدید برای درمان این بیماری و کاستن اختلالات ناشی از آن در حال انجام است. یکی از روش های درمانی جدید برای درمان این بیماری, اعمال تحریک الکتریکی عمقی مغز (DBS) است. مطالعات اولیه نشان داده است که اعمال DBS در هیپوکمپ, هسته مینرت, فورنیکس و قشر انتورینال بیماران و هم چنین حیوانات آلزایمری می تواند سبب بهبود اختلالات یادگیری و افزایش حجم هیپوکمپ شود. مکانیسم این اثرات DBS هنوز مشخص نیست, اما احتمال داده می شود که DBS از طریق تغییر در رهایش نوروترانسمیترها و نورومدولاتورها, باعث تنظیم فعالیت نورون ها شود. در این نوشته ما ابتدا درمان های دارویی رایج بیماری آلزایمر و عوارض آن ها را مرور کردیم, و سپس به مرور اثر DBS در بیمار آلزایمری و مدل حیوانی آلزایمر پرداختیم و در نهایت مکانیزم های احتمالی دخیل در این اثرات درمانی و تغییرات ناقل های عصبی را مورد بررسی قرار دادیم.