همسازی در هویت ملی و قومی در ایران و رویکرد اقوام ایرانی به حق تعیین سرنوشت

چکیده مقاله

از سال‌های پس از جنگ جهانی دوم موضوع وحدت ملی و حق تعیین سرنوشت به یکی از موضوعات مهم دولت‌ها، اقوام و صاحب نظران و اندیشمندان مسائل سیاسی و اجتماعی جهان تبدیل شده است. در ایران نیز در این مقطع زمانی موضوع وحدت ملی و حق تعیین سرنوشت یکی از موضوعات اساسی و مهم عرصه سیاسی بوده است. پیگیری این حق از طرف اقوام ایرانی که با سوء تفاهمات و تنش‌هایی نیز همراه بوده، مبتنی بر نگرش­ها و کنش‌هایی بوده که آنها را از جنبش‌های تجزیه­طلب کشورهای مستعمره در نیمه دوم قرن بیستم متمایز می­کند چرا که به لحاظ تاریخی کشور ایران هیچ گاه مستعمره کشور دیگری نبوده و همه اقوام در دوره­های گوناگون تاریخی نقش پررنگی در اداره نظام سیاسی کشور داشته­اند. افزون بر این، اقوام ایرانی به دلیل همسازی عناصر هویت ملی و قومی، اهداف تجزیه طلبانه و معطوف به تضعیف وحدت ملی را دنبال نکرده‌اند.
این مقاله با بهره­گیری از روش مصاحبه عمیق با تعدادی از نخبگان قومی و نیز تحلیل ثانویه یافته­های مطالعات صورت گرفته در زمینه هویت ملی و قومی، درصدد تبیین همسازی هویت قومی و ملی در ایران و تاثیر آن بر نگرش­ها و کنش‌های معطوف به پیگیری حق تعیین سرنوشت از طرف اقوام ایرانی می­باشد.