مقایسه سلامت روان سالمندان کم شنوای دارای سمعک و بدون سمعک در اهواز

چکیده مقاله

 هدف: کاهش شنوایی می تواند بر سلامت افراد تاثیر گذاشته, موجب ضعف خودباوری, زودرنجی, انزواطلبی, ناامیدی, افسردگی و اضطراب آنها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای سلامت روانی در سالمندان کم شنوای با سمعک و بدون سمعک مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز صورت گرفته است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به صورت مورد شاهدی انجام شده است. جامعه پژوهش را 72 سالمند کم شنوای 60 سال و بالاتر مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز تشکیل داده است. 36 نفر با سمعک و36 نفر بدون سمعک که هرگروه مشتمل بر 18زن و 18مرد بودند. ابزار جمع آوری داده ها, پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی گلدبرگ (28- GHQ) دربرگیرنده سلامت روانی و چهار خرده مقیاس نشانه های جسمی, اضطراب, اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی بود. آزمون t مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره سلامت روان در سالمندان کم شنوای بدون سمعک و دارای سمعک به ترتیب 48.13 و 35.66 بود. آزمون t نشان داد اختلاف بین دو گروه معنی دار می باشد (p=0.001). میانگین نمره سلامت روان بین زنان و مردان دو گروه نیز تفاوت معناداری را نشان داد (p£0.049). تفاوت میانگین خرده مقیاس های سلامت روانی درگروه های مورد بررسی از لحاظ آماری معنادار بود. بدین معنی که سالمندان کم شنوای بدون سمعک افسردگی, اضطراب, نشانه های جسمانی و اختلالات کارکرد اجتماعی بیشتری را تجربه می کنند (p£0.003).نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان می دهد سالمندان کم شنوای دارای سمعک در مقایسه با افراد بدون سمعک از سلامت روانی بیشتری برخوردار هستند.