خلاقیت فرهنگی؛ مکانیزمی در جهت خودشکوفایی افراد جامعه

چکیده مقاله

مقوله خلاقیت از جمله مقولات و موضوعاتی است که در جامعه ما بسیار کم به آن توجه شده است، اگرچه میزان فعالیت های خلاقه بسیار است. دو مبحث را باید از هم تفکیک کرد؛ یکى سخن گفتن درباره خلاقیت، و دیگرى خلاقیت به معناى کنش یا رفتار روشنفکران، هنرمندان و به طورکلى افراد خلاق است. این که خلاقیت به مثابه یک مبحث مهم در گفتمان فرهنگى جامعه قرار گیرد، هنوز در کشور ما اتفاق نیفتاده و هیچ‏گاه به حد کافى به آن توجه نشده است. حجم دانشى که ما درباره خلاقیت تولید کرده ایم، بسیار اندک‏تر از آثار خلاقه ماست. منظور این است که در رسانه‏ها، مطبوعات، مدارس و دانشگاه‏هاى ما انبوهى از متن‏ها تولید مى‏شود اما حجم بسیار کمى از آن‏ها درباره‏ خود خلاقیت است. رسانه ‏هاى دیدارى و شنیدارى ما هم برنامه هاى تحلیلى تولید می کنند، ولى این‏که چه مقدار از آن‏ها درباره مقوله خلاقیت است، بسیار بسیار اندک و ناچیز می باشد. با توجه به این که خلاقیت به منزله موتور محرک تاریخ بشر و همچنین به منزله یکى از عوامل اصلى رضایت از زندگى است، به خوبى مى‏توانیم دور بودن خود را از معیارهاى یک جامعه‏ى توسعه یافته درک کنیم. بعلاوه‏ جامعه ما، جامعه ای جوان،‏ رو به رشد و بالقوه خلاقی است و به خلاقیت بیشتری نیز نیازمند است. از این رو برای شناخت و تحلیل این خلاقیت های موجود و رسیدن به راه هایی برای بسط خلاقیت‏ های بالقوه ما ناگزیر نیازمند دانش سیستماتیک درباره خلاقیت هستیم.