الگوسازی صلاحیت‌های اعضای هیات‌علمی برای آموزش پایداری با استفاده از تحلیل پویایی‌های سیستم

چکیده مقاله

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی مسئله عدم ارتقای صلاحیتهای اعضای هیئت‌علمی برای آموزش پایداری و ارائه راهکارهایی برای بهبود آن صورت گرفته است. با توجه به ماهیت مسئله از روش تحلیل پویاییهای سیستم استفاده شد. بر اساس مراحل روش تحقیق، پیمایشی در میان اعضای هیئت‌علمی پردیس کشاورزی و منابع‌طبیعی دانشگاه تهران با سابقه کار 20 سال و کمتر از طریق پرسشنامه و مصاحبه انجام شد. به‌منظور تشریح مسئله تحقیق و تدوین فرضیات پویا از تحلیل لایه لایه‌ای علّتها استفاده شد. بر مبنای شناخت مسئله، الگوی پویای صلاحیتهای اعضای هیئت‌علمی برای آموزش پایداری تدوین شد که با آن مسئله تحقیق توصیف و با استفاده از شبیه‌سازی، رفتار آن در افق زمانی 20 سال آینده پیش‌بینی می‌شود. الگو دارای هشت حلقه بازخوردی تقویت‌کننده و چهار حلقه باخوردی متعادل‌کننده است. پس از اطمینان از اعتبار الگو، شش سازکار برای ارتقای صلاحیتهای اعضای هیئت‌علمی از بطن الگو استخراج شد و به‌منظور بررسی آثار آنها بر مسئله، در محیط شبیه‌سازی و آزمون شدند. این سازکارها شامل در نظر گرفتن دو واحد درسی اجباری برای دانشجویان تازه ‌وارد در خصوص آشنایی با مفاهیم پایه صلاحیتهای پایداری، برگزاری دوره‌های آموزشی ـ مهارتی در خصوص راهبردهای مناسب آموزش پایداری ویژه اعضای هیئت‌علمی، بازنگری در محتوای دروس تخصصی الزامی رشته‌های مختلف آموزشی، برگزاری جلسات گفت‌و‌گوی راهبردی، تغییر نظام ارتقای اعضای هیئت‌علمی از طریق در نظر گرفتن امتیازهای ویژه برای تحقیقات مبتنی بر پایداری و تغییر نظام ارتقا مبتنی بر فرایندهای آموزشی هستند.